در مطلب قبلی به توضیح مفهوم ریسک و بازده پرداختیم و بیان شد که بین ریسک و بازده، رابطۀ مستقیمی وجود دارد. پذیرش ریسک بیشتر، توسط سرمایهگذار به منزلۀ انتظار کسب بازدهی بالاتر است. و فردی که تحمل پذیرش ریسک زیاد را ندارد به کسب بازدهی کمتر قانع میشود.
توجه به رابطۀ ریسک و بازده، اهمیت زیادی در تصمیمگیریهای سرمایهگذاری دارد. سرمایهگذران از یک سو تمایل به حداکثرسازی سود خود دارند و از طرف دیگر به علت وجود فضای عدم اطمینانی که در بازار برقرار است با ریسک مواجه هستند. از این رو لازم است که هر فرد مطابق میزان ریسکپذیری خود از بین گزینههای مختلف سرمایهگذاری، انتخاب مناسبی داشته باشد.
افرادی که تحمل پذیرش ریسک سرمایهگذاری را دارند، میتوانند به طور مستقیم اقدام به خرید سهام نمایند. اما افرادی که نمیخواهند ریسکی را متحمل شوند، بهتر است وارد بورس نشوند زیرا در این بازار نمیتوانند سود تضمین شدهای را کسب نمایند. این افراد میتوانند روش های دیگری مانند سرمایهگذاری در اوراق مشارکت و یا صندوقهای سرمایهگذاری را برگزینند که به صورت دورهای، سود مشخصی را به سرمایهگذاران پرداخت میکنند.
میتوان گفت که اولین قدم برای سرمایهگذاری شناخت ویژگیهای فردی و تصمیمگیری درست، بر اساس این ویژگیها است. در نمودار زیر دایرۀ سبز، نشان دهندۀ فردی است که تمایل ندارد ریسکی را متحمل شود و به حداقل کسب بازده راضی است. دایرۀ نارنجی فردی را نشان میدهد که تا حدودی حاضر است ریسک سرمایهگذاری را بپذیرد و در ازای پذیرش ریسک، بازدهی بیشتری را نسبت به حداقل بازده دریافت کند و در نهایت دایرۀ قرمز فردی را نشان میدهد که به میزان زیادی ریسک حاصل از سرمایهگذاری را پذیرفته و انتظار کسب بازدهی بالایی را دارد.
در این مطلب، رابطۀ بین ریسک و بازده را بیان نمودیم و گفته شد که این دو مفهوم با یکدیگر رابطۀ مستقیمی دارند و هر فرد با توجه به میزان ریسکپذیری خود باید اقدام به تصمیمگیری برای سرمایهگذاری نماید. در مطالب بعدی بیشتر به مفهوم ریسکپذیری و ریسکگریزی خواهیم پرداخت.